Η θάλασσά μου...

Τη θάλασσα εγώ την έχω μέσα μου...
τη φουρτούνα και τη γαλήνη της!

Τη θάλασσα μου εγώ την τρέφω
με αέρα και με ήλιο...

Τη θάλασσα μου εγώ την προσκυνώ
όπως τα μάτια σου...

Τη θάλασσα μου την αγαπώ
όπως αγαπώ τα λόγια σου...
όταν αυτά χαϊδεύουν
και όταν αυτά πονάνε...

τη θάλασσα μου εγώ
τη γιατρεύω...

τις φτιάχνω λιμάνια και κόλπους και σπηλιές

Να κρύβεται, να γαληνεύει και να ξεσπάει...

Η θάλασσα μου παίρνει το χρώμα σου...

Δεν είναι μπλε, μήτε πράσινη, μήτε διάφανη...

Τη θάλασσά μου εγώ στη χαρίζω...
Για 'σενα τραγουδήσανε τα κύματά της...
Για 'σενα κόπασε η φουρτούνα της...

Η θάλασσα μου είναι παράλογη..
Μα η θάλασσα μου είναι δυνατή...

Η θάλασσά μου έχει καρδιά...
και χτυπά και χτυπά και χτυπά...

Η θάλασσά μου με καλεί
στα πιο μακρινά ταξίδια του νου...

Η θάλασσα μου κάνει όνειρα!
Τα ακούς?

Η θάλασσά μου λέει τραγούδια!
Τα ακούς?

Η θάλασσά μου ξεχειλίζει!
Μπορείς να τη δεις?

Η θάλασσα μου τώρα μου κόβει τη μιλιά!

Η θάλασσα μου και αύριο θα είναι εδώ!

Τώρα νυχτώνει... Σιωπή...
Η θάλασσά μου αφουγκράζεται να σε ακούσει!

Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica κατά κόσμον Φωτεινή σήμερα 4/11/2014