Κοίτα να δεις κάτι πράγματα…
Ο κόσμος γύρω μας,
Φλέγεται, ματώνει, πεθαίνει.
Πνίγεται στη θάλασσα…
Ισοπεδώνονται ιστορία και άνθρωποι από τις βόμβες…
Άνθρωποι σκοτώνουν ανθρώπους…
Κοίτα να δεις κάτι πράγματα…
Φαντάζομαι τον εαυτό μου,
Με φόρεμα να χορεύει βαλς
Και ξάφνου η αίθουσα γεμίζει με αίμα…
Ξάφνου όλα βάφονται κόκκινα,
Τα χέρια μου είναι κόκκινα,
από το αίμα αυτών που δε βοήθησα…
Σκέφτομαι τι θα κάνω αύριο,
πως θα κοιμηθώ στο μαλακό μου κρεβάτι…
πως θα πάω για δουλειά…
βαρυγκωμώ για τη ρουτίνα,
ακούω μουσική και διαβάζω βιβλία…
Μα για δες κάτι πράγματα…
Κάποιοι εκδιώκονται από αυτή τη ρουτίνα
που τόσο αγαπούσαν…
Φοβάμαι να σκεφτώ το μέλλον μου…
Όταν το δικό τους το άρπαξαν με τη βία…
Πολεμώ με τους εφιάλτες μου,
την ώρα που εκείνοι πολεμούν με την πραγματικότητα…
Και παλεύουν και παλεύουν μέχρι να νικήσουν…
Και για δες κάτι πράγματα…
Αύριο δε θα πω τίποτα γι αυτά που σκέφτομαι…
Θα κάνω πάλι όνειρα…
Γιατί αυτή είναι η φύση του ανθρώπου φίλοι μου,
να κάνει όνειρα…
Θα σας γελάσω, θα σας τραγουδήσω…
και δε θα πω τίποτα…
Πως τα χέρια μου θέλουν να βοηθήσουν,
μα η δική μου ρουτίνα, ο δικός μου μικρόκοσμος,
πάλι θα με κερδίσουν…
Και ίσως το βράδυ δω κάποιο όνειρο,
Πως τάχα, κάπου ήμουν χρήσιμη,
πως κάπου φύτεψα ένα λουλούδι…
και άνθισε…
Κάπου ένα παιδί γεννιέται…
Κάπου ένα παιδί πεθαίνει…
Κάπου ένα χαμόγελο φωτίζει κάποιου την ψυχή,
μια αγκαλιά λυτρώνει από έναν πόνο,
ένα δάκρυ ελευθερώνει όλη την ένταση…
Και για δες κάτι πράγματα φίλε μου,
Η ζωή συνεχίζεται…
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο,
πάντα θα συνεχίζει…
Μέρα με την ημέρα,
Ώρα με την ώρα…
Καλπάζει χωρίς σταματημό…
Απόψε θα δω ένα όνειρο,
πως χορεύω μαζί της,
κάτω από γαλάζιο ουρανό, ανάμεσα σε συντρίμμια…
γύρω από λουλούδια που ανθίζουν κόντρα στον καιρό!!
Για δες κάτι πράγματα,
να κλαίω και να γελάω μαζί…
Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica, κατά κόσμο
Φωτεινή σήμερα 13-10-2015
