Χειμώνας...

Αιώνιε χειμώνα μου σε δοξάζω!

Αιώνια παγωνιά μου και σκοτάδι μου σε καλώ!

Εδώ είναι η ζωή μου… πάρτη…

Τι περιμένεις;;

Στη δωρίζω απλόχερα…

Τύλιξε τη στην ατελείωτη νύχτα σου…

Κρύψ΄τη,  προφύλαξε τη… αθώωσε τη…

Πάρε με στα μαγικά κρυφά σου αστέρια,

Που τα καλύπτεις με σύννεφα βαριά…

Πάρε με στους ανέμους σου…

Ταξίδεψε με, με το βοριά σου…

Σκέπασε με, με το χιόνι σου,

Πλύνε με, με την άγρια βροχή σου…

Σκούπισε με, ,με την πάχνη του πρωινού σου…

Ακούμπησε με στα ξερά κλαριά των δέντρων που γύμνωσες….

Πάρε με στα απόκρυμνα βουνά σου,

Που από εσένα άλλος δεν πλησιάζει…

Και άσε με από εκεί να δω τον κόσμο…

Μοναχικό…

Να σε φοβάται…

Να κρύβεται σε χοντρά πλεκτά και πίσω από τζάκια και σόμπες…

Πάρε με στα ταξίδια σου….

στις θάλασσες που αγριεύεις και φουρτουνιάζεις

τύλιξε με στα κύμματα και σπάσε με πάνω στους βράχους…

το σώμα δε θα πονέσει πιο πολύ από την ψυχή…

Δρόσισε χειμώνα μου…

τη φλόγα αυτή που καίει μέσα μου…

Πάγωσε το αίμα μου,

Να μην πονάει την καρδιά μου…

Αγάπησε με χειμώνα μου εσύ…

Χάιδεψε τα μαλλιά μου,

Κράτησε το χέρι μου και πήγαινε με….

Θα κλείσω τα μάτια μου,

Θα σφαλίσω το στόμα μου…

Και θα με πας….

Αγάπησε με χειμώνα μου εσύ…

Όποιος κι αν είσαι…

Ψάξε με, βρες με….

Θα κρύβομαι μέσα σε ένα στεγνό καλοκαίρι…

Σε μια θάλασσα που με πνίγει…

Σε μια πόλη που καίγεται στο μπετόν…

Σε ένα μπαλκόνι με λίγα λουλούδια της άνοιξης…

Αγάπησε με Χειμώνα μου εσύ…

Κρύψε με,

Σπάσε με,

Αθώωσε με…..

Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica κατά κόσμο Φωτεινή 3-5-2015