Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

Νύχτα


 Ότι μου έχει απομείνει,

είναι η νύχτα. 

Όταν πέφτει το σκοτάδι,

ανοίγω το παράθυρό μου.


Και χαζεύω με τις ώρες,

όλες τις κρυμμένες μου ελπίδες.


Αυτές που τη μέρα,

αρνούμαι να τις πιστέψω.


Θα ήθελα να βλέπω αστέρια

και φεγγάρια και σύννεφα.


Βλέπω όμως, μάτια και χαμόγελα.

Ακούω λέξεις,

Νοιώθω όνειρα.


Όσα η μερα προδίδει,

η νύχτα τα γεννάει ξανά. 


Με όσα η μερα με πληγώνει,

τα παίρνει η νύχτα και τα κάνει χάδια.


Έτσι, όταν κλείνω τα μάτια μου,

με σκεπάζει η αγάπη.


Και όταν ο ήλιος βγαίνει ξανά,

ξεχνάω πως η μερα με πρόδωσε.


Γράφτηκε από τη Φωτεινή Μπάξα, 5/12/2020


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου