Κορίτσι ανέμελο..

Μου λείπει ένα κορίτσι…

Ένα κορίτσι χαμογελαστό και ανέμελο,

κάποιες μέρες το βρίσκω

και το παίρνω αγκαλιά και το χαϊδεύω,

για να μην ξαναφύγει…

Αλλά αυτό το κορίτσι είναι ατίθασο

και του αρέσουν τα ταξίδια του νου…

Δεν κάθεται σε ένα μέρος ποτέ…

Ταξιδεύει σε θάλασσες χρωματιστές,

σε ουρανούς απέραντους γαλάζιους και ασυννέφιαστους…

Σήμερα είναι εδώ μαζί μου…

Και μου λέει ιστορίες,

με μάτια χαμογελαστά που λάμπουν…

Έχει φέρει στην καρδιά μου άνοιξη,

Στη μέση του καλοκαιριού…

Αχ αυτό το κορίτσι…

Να ήξερε τι δύσκολα περνάω μακριά της…

Πως η ομορφιά δυσκολεύεται να με πλησιάσει,

και εγώ απλώνω τα χέρια για να την πιάσω,

κι ας είναι τόσο κοντά μου!

Τώρα τελευταία έρχεται πιο συχνά…

Φαίνεται κάνω καλή δουλειά,

εδώ κάτω στη γη που πατάω εγώ!

Βρήκα ωραίους φίλους γι αυτό το κορίτσι…

Παλιούς και νέους…

Βρήκα καινούρια πολύχρωμα όνειρα,

Καινούριους δρόμους που δεν ήξερε πως υπάρχουν..

Καμιά από τις δυο δεν ήξερε!!

Αυτό το ανέμελο κορίτσι που ήμουν κάποτε,

Φαίνεται να επιστρέφει…

Δεν ξέρω πόσο θα μείνει μαζί μου…

Εύχομαι να μείνει καιρό…

Φτιάχνω γύρω μου όνειρα και ταξίδια και χαμόγελα!

Που τόσο της αρέσουν!

Που τόσο μας αρέσουν!!!!!

Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica, σήμερα 26-06-2015