Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2014

Ο έρωτας και το μαραμένο λουλούδι....




Ζωή χωρίς έρωτα..
ένα μαραμένο λουλούδι.
Όλες οι λιακάδες του κόσμου δε φτάνουν
να ζεστάνουν το κορμί.
Το χώμα της ζωής ποτίζεται μονάχα,
από το νερό του έρωτα.
Από τα δάκρυα της χαράς και της θλίψης.
Οι ρίζες του σώματος τρέφονται από χάδια
που χέρια αγαπημένα δωρίζουν απλόχερα.
Τα πέταλα της ψυχής στέκονται ζωηρά
από λόγια αγάπης, στοργής και φροντίδας.
Χωρίς Έρωτα....
η ψυχή μένει κενή...
γερνά....
Πορεύεται με κούφιες αναμνήσεις,
δίχως πρόσωπο, ελάχιστη σημασία έχει πια το πρόσωπο.
Αναμνήσεις από χάδια και φιλιά
στον καιρό της ακμής.
Ευγνωμονείς και μισείς τα χάδια αυτά της ψυχής,
γιατί σου έμαθαν τι υπάρχει
και σαν αχόρταγο παιδί θέλεις κι άλλο!
Τα χάδια τα φθηνά,
πληγή μεγαλύτερη...
την ώρα που μόνη ξυπνάς
λαβωμένη από μια αιχμηρή ελπίδα,
πως κάτι θα έβρισκες στο λιγότερο,
από αυτό που ονειρεύτηκες πως θα είχες.
Ένα μεθύσι δυο στιγμών...
Αυτής που γεύτηκες
και αυτής που ευχήθηκες να ξεχάσεις...
Μένεις με τα πόδια δεμένα στη γη,
και προσμένεις....
Και όσο προσμένεις, πονάς
γιατί ότι φαντάζεσαι ποτέ δε θα ρθει...
Ελπίζεις πως κάποιος θα ποτίσει την ψυχή σου
πριν τελείως μαραθεί, πριν τελείως ξεχάσει...
Μα η ελπίδα και η προσμονή,
σκοτώνουν τον Έρωτα!
Κοιτάς τον ουρανό με λαχτάρα,
και τότε αρχίζει η βροχή!
Μη σκέφτεσαι τι θα γίνει μετά κουτή!
Δροσίσου... γεύσου....
Ο Έρωτας θα έρθει...
όταν πάψεις με τόση αγωνία να περιμένεις!
Ίσως να ναι κι αυτός ένα μαραμένο λουλούδι,
που οι ρίζες παρέα θα γίνουν πιο δυνατές
και θα ορθώσετε μαζί ανάστημα!
Τα χρώματα σας θα λάμψουν μαζί
και όλη τη δύναμη θα χετε
να παλέψετε όλου του κόσμου το γκρι!!

Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica κατά κόσμον Φωτεινή στις 22/10/2014 στην Αθήνα