Τα εξώφυλλα σου...

Χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια βιβλία,

όλα έχουν γραφτεί με ένα σκοπό…

να μιλήσουν για όσα νοιώθει ο άνθρωπος.

Μα να μιλήσουν γιατί;;

Όταν κάθε μέρα είναι διαφορετική,

όταν ξυπνάς από ένα καινούριο όνειρο…

Περιγράφουν, αναλύουν, φιλοσοφούν.

Ντύνονται με όμορφα εξώφυλλα και εικόνες…

Ανοίγουν τα φτερά τους σαν παγώνια,

Να εντυπωσιάσουν…

Αγοράζεις ένα βιβλίο για το εντυπωσιακό του, καλοδεμένο εξώφυλλο,

Για την όμορφη γραμματοσειρά, και τις παχιές μυρωδάτες σελίδες.

Και μένει στη βιβλιοθήκη και όταν το διαβάσεις απογοητεύεσαι.

Δε φταίει το βιβλίο όμως,

Φταίει ότι φαντάστηκες γι αυτό…

Τι σημασία έχουν λοιπόν τα εξώφυλλα και η ωραία γραμματοσειρά,

Όλα τα στολίδια που του έχουν φορτώσει;;

Όταν καμμία ουσία δεν έχει για εσένα;;

Πόσο σπουδαίο είναι το εξώφυλλο να μην έχει σημασία..

Μόνο το περιεχόμενο, μόνο ότι αξίζει,

Και ότι μένει αφού εκείνο φθαρεί και γεράσει

Και χάσει τη λάμψη του και το άρωμα του έχει γίνει μεστό,

Γιατί έχει παλιώσει, τόσο όσο πρέπει κάθε φορά.

Και η ομορφιά του είναι ανεξήγητη και εξαρτητική,

Όταν αυτό σε συνοδεύει σε ώρες μοναξιάς και απόγνωσης,

σε στιγμές ευτυχίας και τρέλας…

Βιβλία είναι οι άνθρωποι…

Τους βάζεις στη ζωή σου κάποιες φορές για το όμορφο εξώφυλλο…

και όταν πια δεν έχουν σημασία τους στοιβάζεις, τους χαρίζεις…

Πόσο σπουδαίο είναι να διαλέγεις τους ανθρώπους από την ουσία…

πόσο σπουδαίο είναι να μη χρειάζεσαι τα εξώφυλλα…

πόσο σπουδαίο να μπορείς να δεις την ψυχή,

να εκτιμήσεις τα αισθήματα,

να κλάψεις σε μια αγαπημένη αγκαλιά,

να γελάσεις σε ένα αληθινό πρόσωπο,

που θα σε συνοδεύσει, όπως το αγαπημένο σου βιβλίο,

πάντα και παντού, ακόμα και όταν δεν είναι μαζί σου!

Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica, κατά κόσμον Φωτεινή στις 7-12-2014