Δευτέρα 1 Σεπτεμβρίου 2014

Τα όνειρα...



Μικρός δρόμος.... στενός δρόμος
Αυτοκίνητα...
πολλά αυτοκίνητα, μεγάλα αυτοκίνητα
Πάνε, έρχονται, κορνάρουν, μαρσάρουν.
Φασαρία.... πολλή φασαρία...

Δεν ακούς τη φωνή σου.
Το μυαλό σου σωπαίνει.
Τα όνειρά σου κρύβονται.

Που είναι? Μα που είναι?
Σίγουρα κάπου εδώ τα άφησα!
Τα έβαλα σε ένα συρτάρι για να μην τα χάσω.
.... Ίσως και να τα στρίμωξα λιγάκι.
Μα κάπου εδώ είναι! Το θυμάμαι!

Το θυμάμαι σου λέω!! Δε με πιστεύεις??
Ήταν ζωντανά και πολύχρωμα!
Είχαν ήχο και τραγούδι και πρόσωπο!

Μα η φασαρία δε με άφηνε να τα ακούσω
και ο ήλιος με εμπόδιζε να τα δω!
Και τα φύλαξα να μην τα χάσω!
Ακόμα δε με πιστεύεις?

Εδώ θα είναι , ανάμεσα στα χαρτιά και τους αριθμούς.
Ένα μικρό, νομίζω, το έβαλα στο πορτοφόλι μου!
Λες να έπεσε πουθενά?
Αχ! ήταν τόσο όμορφο όνειρο!

Να 'ξερες...

Τα όνειρά μου είχαν δέντρα και χρώμα και πουλιά!
Και βροχή, που έκανε το γρασίδι να μυρίζει!!
Θυμάσαι τι ωραία που μυρίζει το γρασίδι?

Πάλι μπερδεύομαι... Συγγνώμη..

Τα όνειρά μου είχαν γέλια και μάτια και πρόσωπο!

Μήπως τα είδες πουθενά?
Όχι ε? Δεν πειράζει, θα τα βρω όμως...

Ένα το έραψα πάνω σε ένα φουστάνι
Ένα όμορφο πράσινο φουστάνι που ανέμιζε όταν φυσούσε.
Μα δεν είναι εκεί... δεν το έραψα καλά φαίνεται.
Θα έχει γλιστρήσει μέσα στη ντουλάπα
Ήταν ντροπαλό όνειρο , κάπου θα έχει κρυφτεί.

Αχ! τα όνειρά μου ήταν ασφαλή στο μυαλό μου!
μα η φασαρία τα ενοχλούσε και είπα να τα κρύψω!
Που τα έκρυψα όμως? Δε θυμάμαι...

Θυμάμαι όμως ένα τελευταίο ζωηρό να μου φωνάζει!
" Μη με κρύβεις! Ζήσε με! Θέλω να ζήσω! "
Ήταν όμως νωρίς... δεν είχε έρθει η σειρά του....
Αυτό το έβαλα, νομίζω, μέσα σε ένα βιβλίο,
να έχει παρέα.....
Είναι πολλά όμως τα βιβλία δε θυμάμαι σε ποιο....

Σε παρακαλώ, σταμάτα τη φασαρία!
Αν σταματήσει η φασαρία θα θυμηθώ!

Τι εννοείς να φτιάξω καινούρια?
Εγώ θέλω αυτά, τα παλιά, τα μικρά, τα όμορφα!
Αν τα βρω θα τα ζήσω όλα!
Όλα σου λέω!

Λες στα καινούρια να βρω τα παλιά?
Λες ποτέ δεν είναι αργά?
Λες να ζήσω?

Καλά... θα ζήσω! θα φτιάξω καινούρια!
Μόνο σε παρακαλώ, πες τους να σωπάσουν!
Τώρα... ονειρεύομαι...




Γράφτηκε από τη Mimosa Pudica, κατά κόσμον Φωτεινή. Την 1η Σεπτεμβρίου 2014 στην Αθήνα












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου