Θα γίνουμε... Άνθρωποι??

Λίγοι φίλοι καλοί....
Λίγα τσιγάρα και μια κούπα καφές.
Κόσμος περνάει και χάνεται
Με τις σκέψεις του, το δικό του φορτίο
Παιδιά γελάνε, φωνάζουν
Απόσταση από κάθε τι που συμβαίνει κρατούν
Η ζωή γύρω μας δείχνει να γκρεμίζεται
και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε...
Πως ζούμε? Φυσιολογικά?
Συζητάμε.... Επιδερμικά όλα...
Σβήνουμε... μας φαίνεται ξένο
Αρρωσταίνουμε... Αυτοκτονούμε.... Δολοφονούμαστε...
Απλά το λέμε 'Αδικο....
και είμαστε εμείς Δίκαιοι?
Αγαπάμε εμείς τον εαυτό μας?
Αγαπάμε άραγε κανέναν?
Έτσι που καθόμαστε άπραγοι...
Που απλά κοιτάμε και δε βλέπουμε...
Που απλά μιλάμε και δεν πράττουμε...
Τι είμαστε τελικά οι άνθρωποι?
Αναλώσιμες μονάδες?
Φρικιά της Φύσης? Τι..??
Πως επαναστατεί ο 'Ανθρωπος?
Πως ενώνεται και από πολλοί γίνεται Ένας?
Κάτω από ποια σημαία?
Τι χρειάζεται να ενώσει τα χέρια...
Πως σμίγει η φωνή?
Πότε ο Άνθρωπος θα πάψει να ελπίζει?
Πότε θα πάψει να καταστρέφει...
Πότε θα αρχίσει να δημιουργεί?
Σύντομα ας γίνουν όλα..
Σύντομα ας ξυπνήσει πάλι η συνείδηση...
Σύντομα ας γίνουμε Άνθρωποι.....


Γράφτηκε στην Αθήνα, την 1η Οκτωβρίου 2013 από τη Mimosa Pudica, κατά κόσμον Φωτεινή.